Nuh da demiyor,
Peygamber de demiyor!..
rengini bulutlardan mı almış,
gözlerinden mi bilmiyorum,
üzerinde fikir yürütüyorum milim ileri gidemiyor...
verip veriştiyorum cari mevsime,
Celali bir isyan çıkarıyor güz'i aylar...
kargaşa,
izdiham,
bir dizi olaylar!..
bozkırın bütün kurtları bir koşu içime sığınır hal böyleyken,
kalbim hatıranı özenle saklar...
sırayla iflas bayrağını göndere çeker bir sonra,
ciğerler,
böbrekler,
bağırsaklar...
ellerim titrer durur biteviye,
harman savuramam,
harç karamam...
gözüm bu acz'i bir yerden ısırır ama,
o yer neresi çıkaramam...
çatlar dimağ,
kanar us...
dedim ya,
Tanrı tanımaz bir karamsarlık var içimde,
ne Buda tanır,
ne Melek Tavus!..
elleme ama,
elleme dursun sevgilim,
elleme ziyanı yok!..
hem kara kuru bir adamım ben,
hem karamsarlık sırıtmaz bende...
her güzki halim bu benim,
ben güzleri böyle olurum genelde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder