bilsen,
nasıl acıdı,
mektupların kesildiği zaman!..
"mürekkebin akmadığı yerde kan akar" diye...
çok kan aktı sevgilim,
çok kan aktı içimdeki coğrafyada!..
cephe cephe aktı,
üs üs!..
ben diyeyim Kerbela,
sen de Kudüs!..
beyazı,
kaybettik kan kaybından...
yer gök,
kırmızı şimdi!..
yaralarımı sık sık kaşındırdığım için,
kabuk tutmuyor...
şafak türküsü de,
sigaradan iki dakika önce bitiyor...
bilmiyorum bu açık nasıl kapanacak,
bilmiyorum bu acı nasıl dinecek?..
annemi,
bir süre daha,
karadut yedim yalanına inandırdım haydi!..
ya dutlar bitince,
ya sonrası ne olacak?..
keşke,
beni koyaydın da aç susuz...
keşke,
beni komayaydın mektupsuz!..
Mahmut Turan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder