ne de sağırdık...
penceresi alçak evimizde,
hep yüksek perdeden bağırdık...
koca bir ev,
dar geldi bize,
gördün işte...
oysa,
toplasak ayaklarımızı,
bir çift göze,
çok rahat sığardık...
şimdi,
sen aklımdan geçiyorsun,
ben zor bir dönemden...
ne bir destek olan var,
ne tutan elimden...
bariyerleri çıkarsalar bari yolumdan,
taşları toplasalar önümden!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder