biz onunla,
aynı okulun iki haylaz öğrencisiydik,
arka sıralarında gülüşen!..
aynı uçlu kalemi kullanan,
aynı kokulu silgiyi bölüşen!..
umurumda değildi kimya'daki ayrışan,
umurumda değildi matematik'teki bileşen!..
okulu değil,
onu seviyordum ben!..
o gelince süslenirdi sınıf,
o gidince dağılırdı okul!..
o ne tatlı bir dildi Allah'ım,
o ne güzel bir yüzdü!..
her teneffüs,
onun havasını teneffüs ederdim ben,
havası bin beş yüz'dü!..
gün geldi,
o başka bir şehre taşındı,
okulumuz başka bir yere...
kolaysa gel teselli et gözlerimi,
kolaysa gel kalbimi avut!..
kaç kere canıma kıymak istedim,
kıyamadım bir türlü...
canım tatlı da değil oysa,
bildiğin Arnavut!..
yeni okulun Kızılay Kolu vardı ama,
kafamı sarmadı hiç!..
ben de okulu bırakıp,
sigortalı bir iş buldum kendime...
evden çıkınca işe,
işten çıkınca doğru evime!..
muhtemelen,
o evlenmiştir şimdi...
okulun yeri de,
ya yeşil alan olmuştur,
ya AVM!..
Mahmut Turan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder