sonunda,
yokluğuma alıştın ha dedi...
ne alışması dedim,
ne alışması!..
peki ya,
beyaz mendil,
mavi gömlek?..
ha,
onlar mı dedim...
onlar yangın sonrası,
soğutma çalışması!..
senden sonra,
say hele kaç gün battı,
kaç gün aydı?.
ikisini topla şimdi,
tam olarak o kadar işte,
içimdeki hasar kaydı!..
dilimden hiç düşmeyen,
bir mutsuzluk şarkısısın sen,
sözü ve yüzüğü başkasına ait!..
adımı unuturum,
seni unutmam!..
adım ki dede yadigârı,
çağrılmaya çok müsait!..
Mahmut Turan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder