İNŞİRAH

sakallarıma düşen beyaz kıllar,

gençliğime başkaldırıyor!..

siyahlar geri çekiliyor,

beyazlar hunharca bir şekilde saldırıyor!..

nefsi müdafaa babında,

makas çekiyorum can havliyle...

biri yere düşmeden,

öbürü bayrağı devralıyor!..

biri ömrümün biten kısmını hesaplıyor hemen,

biri geri kalanını ölçüyor!..

aslında,

sakalımdaki siyah kıllar beyazlardan daha çok da,

yine de moralim bozuluyor işte!..

gerçi,

Amerika'da da siyahlar daha fazla ama,

beyazların sözü geçiyor!..

hırsımdan,

pencereyi açıp ilk gördüğüm kişiye,

ağız dolusu küfretmek istiyorum!..

annemin gözyaşına hürmeten,

içimdeki anarşiste sus diyorum!..

çok geçmiyor,

efendiliğimin mükâfatı olarak,

kalbime bir İnşirah iniyor...

olsun lan diyorum kendi kendime,

sakalın beyazlayacak kadar yaşamışsın en azından...

haline şükret,

sakalları çıkmadan ölen çocuklar var!..

ya da ne bileyim,

sakalların beyazlamışsa,

demek ki erkeksin...

ya bir kadın olsaydın,

ya bir yere uğramak isterken tecavüze uğrasaydın!..

ya da öküzün biri sana gönül verseydi,

yerine de canını alsaydı!..

tekmeler mesela,

tokatlar,

küfürler!..

tövbe yarabbim,

Allah'ım beni esirgeyip bağışladığın için sonsuz teşekkürler!..

Mahmut Turan