insanlar,
beni kurcalayarak ağlatmaya çalıştıkça...
ben her seferinde,
kendi kendimi gıdıklayıp,
güldüm inadına inadına!..
bazen dostluk adına yaptım bunu,
bazen insanlık adına!..
en çok da,
kalbimi gıdıkladım ama!..
kalbim ki kırık bir fay hattı,
kalbim ki acıklı bir sinema!..
çünkü biliyorsun,
en çok kalbimde acı var!..
çünkü biliyorsun,
en çok kalbimin gülmeye ihtiyacı var!..
böyle böyle kanamayı durdurdum işte,
böyle böyle acıya direndim!..
Tanrı'm,
Tanrı'm beni kutsamalısın,
Tanrı'm ben boş vermeyi öğrendim!..
Mahmut Turan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder