Birkaç düş tohumu attım,
Annemin atmaya kıyamadığı mintak kutularına…
Toprağına güvercin gübresi kattım,
Birkaç tane deniz
kabuğu koydum kenarlarına…
Eski defterlerimden söktüğüm ciltlerle süsledim,
Altına da düz bir tepsi…
Kimsenin görmediği bir yere koydum,
Orda büyüsünler istedim…
Güneş üstüne alınmış,
Kurudular hepsi…
Mevsim ilkbahar daha,
Kurumak da neyin nesi?..
Annemin atmaya kıyamadığı mintak kutularının,
Şimdi geri dönüşüm fabrikalarında okunuyor esamesi…
Annem duyarsa çok kızar ama,
Şimdiden kulaklarımda yankılanıyor sesi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder