ben,
bir Allah'a inandım sevgilim,
bir anneme,
bir sana!..
düşün,
babam bile yok inandıklarım arasında...
neden diye,
bir sorsana!..
teşekkür alırsan sana bisiklet alırım der,
almazdı çünkü...
işe gidiyorum der,
kahveye giderdi mesela...
Allah'a ve anneme hâlâ inanıyorum,
sana olan inancım kalmadı ama!..
beni çok sevdiğine inanmıştım oysa,
beni hiç bırakmayacağına inanmıştım!..
gözlerine inanmıştım en çok da,
ağzına, burnuna,saçlarına inanmıştım!..
boynundaki kolyeye,
parmağındaki yüzüğe inanmıştım!..
okuduğun kitaba mesela,
içtiğin çaya inanmıştım!..
insan,
çaya da mı inanırmış diyeceksin...
öyle deme,
benim bir arkadaşım var,
yıllardır oralete inanıyor!..
sahi,
kalbimle kalbin arası trenle kaç saat acaba?
bahtım gibi,
kara bir trenle!..
Mahmut Turan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder