BİLEYDİM

bu sabah,

tüpün altını yakarken,

son kahvaltımız geldi aklıma!..

tekli masamda,

kalbim tekleye tekleye,

ben bir simit yedim iki bardak çayla,

içim içimi kuru kuru yedi!..

simit yedim ama adı simit,

kendi helvamı yedim bir bakıma!..

bileydim,

ah bileydim o son kahvaltımız!..

ben o kahvaltıyı,

n'eder n'eder uzatmaz mıydım?

yemişim lan diyeti,

bir ekmek fazla yemez miydim mesela,

çayımı soğutup soğutup içmez miydim?

zeytini taca atardım kesin,

reçeli yokuşa sürerdim!..

kahvaltının ortasında bir sigara yakıp,

çingene keyfi yapardım belki de!..

kahvaltının sonunda bir kahve içip,

krallara nazire yapardım tabii ki de!..

benim zaten ferasetim bağlanmış,

ben şimdiye kadar neyi önceden bildim ki?

ne boşuna çaba harca,

ne kendini yor!..

hep sonradan,

hep sonradan diyor ya Ahmet abi,

işte onu benim için diyor!..

ah ah!

insan bilse bir şeyi son defa yaptığını,

o son bir şeyi öyle mi yapardı?

mesela sen,

bileydin o senin son evcilik oyunun,

o bez bebeği o kanepenin üstüne öyle mi atardın?

Mahmut Turan