kemani bir hüzün var içimde...
başımı bir ağacın omzuna yaslamışım,
sol yanım uyuşmuş biçimde...
kalın sesimle,
ince sitemler dökülüyor ağzımdan...
bir yudum su içmiş değilim,
bir lokma ekmek geçmemiş boğazımdan...
her şey,
ama her şey bana anlamsız geliyor...
şu saat,
şu dakka,
şu an...
şu insanlar,
şu yol,
şu han...
dedim ya,
bu akşam kemani bir hüzün var içimde...
saçlarımı karıştırırım sıkıntıdan,
tırnaklarımı incelerim...
elimdeki peçeteye hüzzam makamından istek yazmışlar,
bütün tanıdık düşüncelerim...
efkar galabe çalar,
mey alkış...
kolaysa gel avun hadi,
kolaysa uyumaya kalkış!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder