ben çocukken düştüm...
şu elimdeki buruşukluk,
yanık izi...
şu boynumdaki siyahlık,
doğum lekesi...
şu parmağımdaki sarılık da,
hep sigaradan!..
şu kalbimdekiler sevgilim,
şu sırtımdakiler de senin izlerin!..
izler senin ama,
ne bir gün gelip merhem sürüyorsun,
ne bir gün gelip gözyaşlarımı siliyorsun...
anca,
kötü kötü bakıp gülüyorsun...
ben az çok,
kötüden anlarım biliyorsun!..
ne saçların diyorum,
ne ellerin...
senin en kötü yerin,
kahpe rengi gözlerin!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder