yasaklı bir kitap gibi yaşadım,
ben bugüne kadar...
kimse gül kurutmayı aklına getirmedi sayfalarım arasında,
herkes okuduktan sonra yakmakla alakadar!..
neden,
kimse beni bir kahve eşliğinde paylaşmaz?..
ya da neden,
kimse beni bir köy okuluna bağışlamaz?..
gazete kâğıtlarıyla üzerim örtüldü,
daha ölmedim oysa!..
sevimli bir ayraç bana çok görüldü,
köşelerimi kıvırdılar kaldıkları yerde...
ah ne iyi olurdu,
kaldıkları yer kalbim olmasa!..
neden,
kimse beni kimseye önermez?..
neden,
beni hep koltuk altlarında bekletirler?..
neden,
kimse bana raflarda yer vermeyi aklına getirmez?..
yasaklı kitap okuyanlar,
çok daha akıllı insanlardır oysa...
Mahmut Turan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder