ah ben şimdi bir şair olacaktım,
sen de bir şaire!..
bir dünya nasıl sığdırılır görürdün,
kısacık bir şiire...
sonra evlenirdik,
sonra çocuklarımız falan olurdu,
işte vesaire...
kızın adını Kafiye koyardık,
oğlanınkini Redif...
Redif diye isim mi olur diyeceksin,
bal gibi de olur!..
hem Raif oluyor da,
Redif mi olmuyormuş?..
ellerimizi arkaya mesela,
mısralarımızı tatlıya bağlardık...
ne gönüldeki bağ kopardı o zaman,
ne dizdeki lif...
umudu mayalardık,
güveni aşılardık,
aşkı tadardık...
ilk şiirimizi kimsesiz çocuklara bağışlardık,
ikincisini çocuksuz annelere adardık...
ne el emeği isterdik kimseden,
ne telif...
yıl sonu müsamerelerinde,
müzayede salonlarında,
yardım gecelerinde...
ve adını sayamadığım,
daha nicelerinde...
sırayla okunurdu şiirlerimiz,
hece hece,
elif elif...
ah ben şimdi bir şair olacaktım,
sen de bir şaire!..
ya gülme ama,
bak gücüme gidiyor!..
gücüme gitme sevgilim,
gücüm yerinde değil!..
Mahmut Turan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder