bu dönem de,
kırık var karnemde!..
ablam da çok kızıyor bana,
kendimle geçinmem bir,
kurtarma şansım sıfır...
ne yüzlerine bakıyorum,
ne bir ses ediyorum!..
kendimi,
canı pahasına,
gelin arabasının önünü kesmiş de,
kendisine uzatılan zarf boş çıkmış bir çocuk gibi hissediyorum!..
ki bilirsin,
benim canım,
yükte hafif pahada ağırdır...
yazmayı da bıraktım üstelik,
sözün bittiği yerde çömelmiş oturuyorum...
sözün bittiği yer uzun bir alan,
sözün bittiği yer dar bir açı!.
canımı sıkan şeyler,
o kadar çok ki!..
memleketin hali,
yarin hasreti,
sigaraya gelen zamlar...
bunlardan sadece birkaçı!..
gözlerim şiş yine,
kulaklarım ağır...
beis görüyorum bir tek,
utanç duyuyorum!..
Mahmut Turan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder