onu göremiyorum nicedir...
bu kaçıncı onsuz gündür,
bu kaçıncı onsuz gecedir?..
karada yolunu gözlüyorum,
denizde izini sürüyorum...
yerlilere dumanla haber salıyorum,
göçmen kuşları durdurup onu soruyorum...
bir karamsarlık beni düşürüyor,
bir umut beni kaldırıyor...
bir endişe beni tutuyor,
bir merak beni öldürüyor...
az kaldı inceleyim,
az kaldı kopayım...
ama ben onu çok özledim,
ama ben ne yapayım!..
nasıl da güzel bakardı,
ne kadar da aklıselimdi!..
o benim koltuk değneğimdi,
o benim kalp pilimdi...
hani onunla hayata meydan okumuştum,
hani onun yanında kendimi güvende hissetmiştim...
Tanrım hatırladın değil mi onu,
hani geçenlerde bahsetmiştim?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder