kendime gelmek için uğraşıyorum...
yoldaki dikenlerle cebelleşiyorum gelirken,
içimdeki kurtlarla boğuşuyorum...
dudaklarımı ısırıyorum biteviye,
masayı yumrukluyorum,
kumandayı savuruyorum!..
kendime gelmek için,
bütün yardım kanallarına başvuruyorum...
arsenikti,
siyanürdü,
eterdi...
bütün bunlara ne gerek vardı oysa,
seninlen içeceğim bir bardak çay,
kendime gelmek için yeterdi!..
çayın yanına da,
hiçbir şey istemezdim yeminlen!..
sen başını omzuma yaslardın inceden,
ben saçlarında yolculuk yapardım çayı tutmadığım elimlen!..
neyse,
fazla oyalanmadan kendime geleyim!..
zehir neyin içeyim,
zıkkım falan yiyeyim!..
iyi değilim inan,
kalp ağrısından ölüyorum!..
hani,
sormadın diye söylüyorum!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder