BURALARIN YABANCISI

ben ne zaman seni düşünecek olsam,
kırk yıllık mahalleme yeniden taşınıyorum...
küçük bir çocuk oluyorum yeni evimizde,
ekmeğe giderken kayboluyorum...
alt sokağında hiç top sektirmemişim sanki,
arka bahçesinde hiç erik çalmamışım gibi...
ne bir yeri biliyorum,
ne kimseyi tanıyorum...
ben ne zaman seni düşünecek olsam;
kapı numaramız değişiyor,
komşunun ziline basıyorum yanlışlıkla...
komşuya ayıp ediyorum,
komşunun kızından utanıyorum...
mahallenin serserileriyle savaşıyorum boyuma bakmadan,

Fil Sure’si bir kere daha iniyor…
kuşlar askerlerim oluyor benim,
kapımızın önü karargahım...
yani ben ne zaman seni düşünecek olsam;
başım derde giriyor benim,
değişiyor ikametgahım...
belki manik depresif bir durumdur benimkisi,
belki geçici bir hafıza kaybı...
kim bilir,
belki de tuhaf bir savunma mekanizmasıdır,
Freud'un bile hiç rastlamadığı...
ezcümle;

(bu ezcümle'yi sırf havalı olsun diye kullanıyorum.)
ben ne zaman seni düşünecek olsam,
buralar bana el oluyor sevgilim,
ben buraların yabancısı...

Mahmut Turan