YİNE BÖYLE BİR GÜNDÜ

yine böyle bir gündü.
günlerden pazar,
vakit ikindi...
yaprak kımıldamıyordu dışarda, 
ortalık sakindi...
arılar oğul,
kuşlar sökündü...
dedim,
bir gönüle yelken açayım...
karanlık basmadan,
erken kaçayım...
fizik kurallarına aykırıydım,
doğayı çok kızdırmış olmalıyım...
birden fırtına koptu.
anlamadım,
bu ne öfke,
bu ne kindi...
kulaklar kanadı,
yakalar silkindi...
fırtına kopmuştu bir kere.
denizciler kızdı,
deniz köpürdü.
dalgalar yükseldi,
sular kirlendi...
gitmek istedim buralardan,
gidemedim bir türlü.
ya,
tüm gemiler batmıştı o fırtınada,
ya da,
benden önce gidenler yakmıştı tüm gemileri...
o gün bugündür,
volta atıp duruyorum,
bir sevdanın kıyısında.
bir o başa,
bir bu başa...

Mahmut Turan