sık sık neşemi kaybetmeye başladım yine...
kokulu silgim gibi,
evin anahtarı gibi,
neşemi de bir iple boynuma assana anne!..
o cin gibi çocuk bu değildi,
o aslan gibi adam bu değildi!..
umudum da kayıp üstelik,
bir tek neşe olsa iyiydi!..
belki yetmiş yaşındaki adamdan halliceyim ama,
beş yaşındaki çocuktan da beterim...
yani şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler,
kesin yine kaybederim...
aklım başımda değil,
başım gövdemde değil!..
gövdem bende değil,
ben kendimde değilim!..
ne sesim soluğum çıkıyor,
ne de kokum!..
etrafı iyice kolaçan ettim,
hiçbir yerde yokum...
yer yarıldı da içine girdim sanki,
hani var ya öyle bir deyim!..
sen annesin bilirsin,
çabuk söyle ben nerdeyim?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder