annemin başına icat çıkarıyorum yine...
bir elime,
annemin korkudan diken diken olmuş tüyleri batıyor çıkarırken...
bir elime,
eşarbını tutuşturduğu iğne...
ay aydınlık,
vakit gece...
çalışma masamda,
tembel bir kâğıt makası...
kırmızı kulaklarını bana dikmiş,
bön bön bakıyor öylece...
kâğıttan yetişkinler falan yapıyorum,
bezden bebekler...
kışlıklardan çarkıfelek paspaslar mesela,
yünden başı sallanıp duran köpekler...
olur da,
bir gün dönersen bana...
belki bu köpeklerden birini sana veririm,
götürür bağlarsın,
pardon asarsın arabana!..
orlon kazaklardan böyle paspas yapmayı,
babaannemden öğrendim ben,
diğerlerini ev ekonomisi dersinden...
oley oley,
ilk defa günlük hayatta bir işime yarıyor,
okulda öğrendiklerim!..
yalan mı,
yalan mı söyle hele?..
boncuktan kuş yapmayı da,
Ahmet Kaya'dan öğrendim desem yeridir...
onu da saygıyla anıyorum,
bu vesile ile!..
daha sayayım mı neler öğrendim,
daha sayayım mı efendime?..
taştan sabır yapmayı,
mavi tesbihimden öğrendim mesela...
yalnızlıktan sıkıntı yapmayı,
kendi kendime!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder