kocaman oldu hüznüm...
bir yaramaz,
bir yaramaz ki sorma!..
evde ne musluk bıraktı,
ne vana...
sandalyeye oturunca ayakları yere değiyor artık,
kanepeye çıkınca elleri tavana...
ikimiz aynı evde kalıyoruz,
sen gittiğinden bu yana...
bir ben,
bir hüznüm...
günüm hep onla geçiyor inan!..
hafta sonlarım,
yıllık iznim...
beni biraz yoruyor ama,
o kadar da olsun!..
zatı ondan başka,
ne'm var ki benim!..
bir an görmesen hatırım kalır,
bir gün görmesen aklım...
hüznüm benim,
tavşan dişlim!..
hüznüm benim,
kepçe kulaklım!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder