düşecek gibi oluyorum...
balkona çıktığımda,
merdivenden indiğimde aklıma gelme hiç olmazsa!..
bak yanımda kağıt kalem varken,
bak bir sigaraya tutunurken olabilir!..
ben seni ne zaman düşünecek olsam,
akşam ne yediğimi unuturum,
uzanamam raftaki kitaplara...
ezberim zayıf kalır,
kollarım kısa...
ben lisedeyken,
koskoca Edebiyat Kolu'ydum oysa...
ben seni ne zaman düşünecek olsam,
içimdeki çocuk evden kaçar,
keyfimin kahyası işi bırakır...
ben seni ne zaman düşünecek olsam,
birer kulaklık takar...
şu duvar,
şu koltuk,
şu masa...
ben seni ne zaman düşünecek olsam,
bir düşünce suçu işlerim...
sinirden elim ayağım titrer.
belki de işi eyleme dökerim,
polis beni tutuklamasa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder