kendiliğinden yeşermiş bir kamışım ben...
kök salmışım,
yer tutmuşum...
gün almışım,
boy vermişim...
yerimi hiç terk etmemişim,
dağlıya rüzgarı haber vermişim...
Berivan'ın peynirini sarmışım,
kuzuların çitini çevirmişim...
çiçek tozları yutmuşum,
arıların terini çekmişim...
kıyamamışım dereyi kirletmeye,
hep yağmurda yıkanmışım ben...
soğuk yemişim,
kar suyu içmişim...
kırlangıç doyurmuşum,
yusufçuk saklamışım ben...
biraz inceyim,
biraz kırılgan...
içi boş görünsem de,
içi doluyum aslında...
heyelanda toprağı tutmuşum,
sele karşı durmuşum gücüm oranında...
dedim ya;
dere kenarındaki bir sazlıkta,
kendiliğinden yeşermiş bir kamışım ben...
dere kenarında yeşermişim ama,
kendimi hep bir neyzenin dudaklarında hayal etmişim...
umarım öyle olur,
umarım bir çobana ateş olmam!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder