etrafta kuş sesleri duyulmuyor artık.
duyulanlar da kekeme...
bir saat dinlesen,
anlamazsın bir kelime...
hava paramparça,
ışıklar kırık,
çiçekler lime lime...
zemheriyi polisi atlatıp,
ülkemi baharından vurdular...
kalbinde bomba patlatıp,
can pazarı kurdular...
kimini hastane gelip aldı,
kimini adli tıp...
seni bilmem ama,
ben farkındayım...
belki,
bu akşam eve ekmek götüremeyeceğim...
belki,
bu geceyi hastanede geçireceğim...
belki,
bugün ben de öleceğim...
gücüm test edilmiş,
sabrım sınanmış...
gücüm düşmüş benim,
sabrım tükenmiş...
benim gül bildiklerim,
meğer bir dikenmiş...
kime güvenip,
kime saldırayım?..
yüzlerde korku,
ortamlarda endişe belirgin...
ben gergin,
şehir gergin,
ülke gergin...
gün geçmiyor ki,
kimseler ölmesin...
geçmesin zaten,
yastayız cümleten!..
bir bahar günü,
sıfırın üstünde kanımız dondu...
umarım artık,
umarım bu sondu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder